Chaos is één van de fases van de transitie waar we midden in zitten. En chaos wás het in het afgelopen jaar. Naast een opeenstapeling van verwoestende natuurrampen, kwam COVID-19 ten tonele als een soort internationale showstopper, maar soms ook als blockbuster.

Door Ingeborg Gort

Sommige bedrijven kwamen abrupt tot stilstand, andere moesten alle zeilen bijzetten om aan de vraag te voldoen. Het lied ‘Opzij’ van Herman van Veen uit 1979 lijkt toepasselijk voor de nietsontziende, almaar doorrazende wanorde. Herman zong: ‘We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.’ Vliegen kunnen we nu even niet, maar toch gaan we door met zijn allen, met elkaar. Herman zong ook: ‘We kunnen nu niet langer blijven staan’. De afgelopen periode hebben we gezien dat we met nogal drastische ingrepen in onze samenleving kunnen omgaan. We kunnen sneller veranderen dan we dachten. We beseffen steeds meer hoe belangrijk het is om over te stappen naar duurzame oplossingen. We kunnen hier écht niet langer blijven staan.

Maar heel hard roepen: ´Opzij, opzij, opzij’, waar het bij Herman een aanklacht tegen haast was, dat klopt niet bij de huidige denkbeelden. ‘Ga mee’ als oproep aan onszelf en de ketenpartners past mijns inziens beter. Bedrijven zien in dat ze deze transitie niet alleen kunnen overleven. We kunnen in gemeenschappelijkheid veel sneller, gemakkelijker en beter nieuwe ontwikkelingen tot stand brengen, waar iedereen van kan profiteren. Roep je partners op en vraag ze mee te gaan op dit avontuur!

Deze column is eerder verschenen in Netwerk, het magazine van NRK.